Πόσο είμαι για να κάνω είναι ο πολλά υποσχόμενος τίτλος του βιβλίου της Κυβέλης Παπαιωάννου με ακόμα πιο πολλά υποσχόμενο περιεχόμενο που δεν με απογοήτευσε! Αντίθετα, μου άνοιξε την όρεξη για να διαβάσω περισσότερα, πιο αναλυτικά, πιο εκτεταμένα σχόλιά της πάνω στα θέματα που απασχολούν το e-book! Μία πορεία προς την ενηλικίωση, ένα ταξίδι που δεν σταματά, μία αγωνιώδης σκυτάλη που περνάει χέρι με χέρι, εμπειρία την εμπειρία, από τη μία γενιά στην επόμενη. Μία πορεία καθόλου βέβαιη, με διακυμάνσεις, συνειδητοποιήσεις, συγκρούσεις, πόνο, χαρά, συναισθήματα, μυρωδιές και εμπειρίες! Η Κυβέλη Παπαιωάννου έγραψε ένα μανιφέστο αξιών  για τις συμμαχίες των ανθρώπων που αισθάνονται, νιώθουν και σκέφτονται τη σημασία της ύπαρξής τους. Όπως πειραματίζεται η συγγραφέας με τα υλικά και τα μπαχαρικά της έτσι καλεί τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης με όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Το "πόσο" εμφανίζεται σε πολλά σημεία μέσα στο κείμενο, από τον τίτλο μέχρι τα επιμέρους κεφάλαια, για να μας θυμίσει ότι και η ποσότητα μετράει και αλλάζει τη γεύση της εμπειρίας.
Ο αναγνώστης κρατάει στα χέρια του μία νέα μορφή εγχειριδίου προσωπικής ενατένισης  και καλείται συνεχώς με τις γεμάτες αρώματα και εικόνες συνταγές της συγγραφέα να αποφασίσει ποια στάση θέλει να κρατήσει απέναντι στις προκλήσεις της ενηλικίωσής τους.
Προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέα προσφέρονται απλόχερα και γλαφυρά με γλυκύτητα και τρυφερότητα για να ταυτιστεί ο αναγνώστης και να θυμηθεί δικές του θύμησες που ίσως είχε ξεχάσει. Σκοπός της Κυβέλης Παπαιωάννου δεν είναι η συγκίνηση ή η νοσταλγία, αλλά η γεμάτη ευγένεια διάθεση για επιμόρφωση, αναθεώρηση, ανανέωση και έμπνευση. Χρησιμοποιεί εικόνες από το παρελθόν για να εμπνεύσει ένα μέλλον με γνώση, σοφία, αυτεπίγνωση και ενθάρρυνση.
Καθώς ο αναγνώστης βαδίζει νοητά την πορεία προς την ενηλικίωση καλείται με μαεστρία να προσθέσει τα δικά του υλικά στη συνταγή με ένα μόνο στόχο: Τη Θρέψη! Αλλιώς για ποιο άλλο λόγο έχουμε έρθει σε αυτό τον πλανήτη, αν όχι για να απολαύσουμε τη ζωή μας; Οι πληγές, το παρελθόν, οι αναποδιές γίνονται υπέροχες ευκαιρίες για δημιουργία νέων ευκαιριών, για ένα "μαζί" που διαπερνάει τις ζωές ανθρώπων που μοιράστηκαν τη γλυκιά αλλά και πικρή ζωή τους.
Τελειώνοντας απνευστί το βιβλίο της Κυβέλης Παπαιωάννου ένιωσα ζωντανός και δημιουργικός, με επιθυμία να δημιουργήσω ακόμα περισσότερες αναμνήσεις και να αναρωτηθώ ποια είναι η δική μου σκυτάλη που θα ήθελα να παραδώσω σε κάποιον επόμενο συνοδοιπόρο μου. Το βιβλίο με παροτρύνει κομψά να αναρωτηθώ για τα υλικά που χρησιμοποιώ για τις συνταγές μου και προκαλεί τα απαραίτητα ερεθίσματα για να συνθέσω την καλύτερη παρασκευή μου, αυτή που δεν έχω φτιάξει ακόμα."